2016 1 Mayıs’ı bir kez daha solun içinde bulunduğu dağınıklık ve parçalanmışlığı gösterdi. Devrim ve sosyalizm hedefinin zayıflayarak devam ettiği bir süreçte mücadelenin yaratmış olduğu tüm kazanımlar ve değerler “var olma adına” heba edilmektedir.

Gerek içinde bulunulan öznel koşullar (yaşanan tıkanıklık hali ve erime) gerekse de nesnel koşulların (oligarşinin baskı, sindirme ve düzen içine çekme politikalarının) etkisiyle; sendika ve meslek örgütlerinin reformist anlayışıyla aynı düzlemde buluşan kimi sol örgütler 1 Mayıs’ı oligarşinin olmasını istediği biçimde bir “bayram” havasında kutlamayı tercih etmişlerdir. Bakırköy’de yapılan 1 Mayıs “kutlaması” bunun göstergesidir.

Oysa 1 Mayıs bizim gibi ülkelerde bayram havasında kutlanacak bir gün değildir. Aksine, uygulanan sömürü, baskı ve sindirme politikalarına karşı düzenin icazet sınırlarını parçalayarak 1 Mayıs’ta kan-can bedeli ödenerek kazanılan 1 Mayıs Alanı Taksim’de olmayı gerektirmektedir.

Tüm bölünmüş ve parçalanmışlığa rağmen 1 Mayıs alanı Taksim 2016 1 Mayıs’ında da oligarşiye terk edilmeyerek kazanılmıştır!